Fraser Island

Hallo mensen!!

Hier dan het verslag over onze tocht over het grootste zandeiland ter wereld: Fraser Island.

Donderdagmiddag 22 april kwamen we aan in Hervey Bay, waar we een nacht door hebben gebracht voordat we vrijdag naar Fraser Island trokken. Na een korte busreis, maar zo'n 5 uur, kwamen we aan en stond er gelukkig een busje van ons hostel klaar, zodat we niet helemaal hoefden te lopen. Toen we gingen inchecken, hoorden we dat ze het hostel aan het restaureren waren o.i.d. zodat de helft afgesloten was, dus moesten we maar in een motelkamer slapen. Was dat even vervelend, hadden we zomaar een eigen koelkast, badkamer en tv en een bed met sprei... We deelden de kamer met twee engelse meisjes die ook met onze fraser-tour meegingen (Sarah en Lilly). Vervolgens gingen we het grote Hervey Bay verkennen. De zee was echt zo saai, een beetje zoals de Nederlandse zee op een zomerdag zonder enige wind. Het water was ook nog eens behoorlijk warm, zodat het perfect geschikt was voor ouders met kleine kindjes. Toen besloten we dus maar om via de hoofdstraat (ook meteen de enige) terug te lopen, totdat we werden uitgenodigd voor een gratis bbq. Daar zijn we natuurlijk ook heengeweest en kwamen we nog twee nederlanders tegen. Helaas hadden ze alleen brood en worstjes, dus moesten we nog wel zelf ook koken (het was trouwens wel lekker brood:P). 'S avonds hadden we een briefing over onze tour. Het was een self-guided tour, er ging dus geen gids mee. Er gingen 22 mensen mee en die moesten verdeeld worden over 3 auto's, met in elke auto minstens 2 van 21+ met rijbewijs. Dat was nog een heel gedoe, maar het is gelukt! Wij zaten in een groep met een Fransman en een een Duitser van 30+ (chauffeurs) en drie engelse jongens van 18/19. Toen dat geregeld was en ook al het papierwerk, moesten we nog 'even' boodschappen doen voor 7 mensen, wat ook best ingewikkeld was, maar zelfs dat is gelukt en achteraf hadden we niet eens heel veel eten over! Toen moesten we ook nog een kleine tas bagage meenemen en mijn kleine tas is heel klein! Met een extra tasje voor mn fleecedeken (matras) en fleecevest (kussen) paste het net, ik was er klaar voor!!

De volgende ochtend moesten we al vroeg op staan, want om kwart over 6 gingen we de auto inladen (met te veel spullen en te weinig laadruimte) en kregen we wat laatste uitleg. Om half 10 konden we dan eindelijk vertrekken, op weg naar de boot! Na ongeveer een half uur op de boot te hebben gezeten, kwamen we aan! Het avontuur begon, we waren op dingo-eiland aangekomen! We hadden een 4wd om in te rijden, over heel prettige zandwegen met veel hobbels en kuilen. Dat hobbelde nogal, dus tegen de tijd dat we op onze lunchspot aankwamen had ik al niet zo heel veel honger meer. Toch maar wat gegeten en toen konden we verder naar Lake Birrabeen, zo'n typisch fraser island meer: blauw water, wit zand, groen eromheen. Dat was dus heel erg mooi, voor degenen die dat nog niet begrepen hadden! Na daar een poosje te hebben gezeten gingen we weer verder, naar onze eindbestemming voor de dag: een kampeerterrein bij lake Boomanjin. Dit was echt een kampeerterrein, met een hek om het gebied met de tenten (tegen dingo's) en een toiletgebouwtje erbij. Daar hebben we eerst ons tentje opgezet en daarna zijn we even het meer gaan bekijken. Dat was wat minder helder dan lk. Birrabeen, maar toch wel mooi;). Toen het bijna donker begon te worden (half 6 of zo) gingen we maar eens de bbq maken. Helaas was er maar 1 vegaburger gekomen, terwijl we er 2 besteld hadden, dus was het voor mij een beetje een saaie bbq, met 1 burger en wat salade en na heel erg lang wachten een aardappel. 'S avonds ging het grootste deel van de groep wat drinkspelletjes doen, dus toen ben ik de tent maar ingegaan om nog wat te lezen, voor ik m'n lakenzak indook voor een zeer comfortabele nacht (tip: haal altijd eerst takken weg voor je een tent opzet...).

Zaterdagochtend was ik alweer vroeg wakker. Het regende alweer, wat betekende dat we heel snel wat ontbijt gingen eten en vervolgens alle spullen nat in de auto moesten doen (de tenten waren vooral nat). Het eerste programma punt voor de dag was Dilli village. Dit was een dorpje waar we verder niet inkonden, maar het was wel grappig, vooral omdat er ook een universiteit was, waarschijnlijk de kleinste universiteit die ik ooit gezien heb. Toen we dit gezien hadden, lieten we de zandwegen achter ons voor... het strand! Op dit eiland is het strand de weg, dus met verkeersregels en ander verkeer enzo. Toch was het niet echt druk, aan files hoef je niet echt te denken. Omdat we wat later weggegaan waren dan gepland en omdat het ook nog eens regende, besloten we in een soort van overleg om het volgende meer, lake wabby, over te slaan. Om daar te komen moesten we namelijk nog een half uur lopen en als het vloed werd (en we dus te laat terugkwamen) dan konden we niet meer over het strand rijden en de camping niet bereiken... Vervolgens kwamen we aan bij Eli Creek. Inmiddels was het droog en de zon kwam zelfs door! Eerst over het wandelpad langs de stroom gelopen, wat al heel erg mooi was: Helder water, wit zand, alleen maar bomen, planten en vogels eromheen. Vervolgens door de stroom teruggelopen. Dat was heerlijk, zodat ik besloot om toch maar even een bikini aan te doen en er echt in te gaan. En het was zulk heerlijk water!! Eli Creek was voor mij absoluut het hoogtepunt van Fraser Island. Maar goed, ook daar moesten we weer weg, op naar de 'camping'. Vannacht zouden we op het strand slapen, nou ja eigenlijk net niet, we hadden de tenten opgezet net echter het strand, voor de berg. Natuurlijk zat de opening zo dat als je de rits opendeed dat je dan de zee zag. Dit was dan het echte basic-kamperen: geen toiletgebouw, geen verlichting behalve zaklampen, geen hek tegen dingo's en geen matje om op te slapen. Als avondeten hadden we pasta, je bent tenslotte backpacker! Na het eten hadden we nog 2 keer dingo-alarm, net zoiets als weeralarm: je zaait een hoop paniek maar eigenlijk gebeurt er weinig. Toch vond ik het wel en spannend idee dat er echt dingo's zaten, vooral als je dan naar de wc moet...

Zondagochtend was er gelukkig nog niemand aangevallen door dingo's, dus konden we alles weer inpakken en verder rijden. Maar niet nadat we om half zes 's morgens boven op de berg de zon hadden zien opkomen. Dat was heel gaaf! Vervolgens reden we naar Indians head, waar ons belooft was dat er heel veel dieren zaten, zoals dolfijnen, walvishaaien, turtles en nog veel meer. Met ons geluk om dieren te zien, was ik niet heel verbaasd dat we er geen zagen, totdat ik een aantal vinnen zag! Het bleken dolfijnen te zijn, en een hele school nog wel! Omdat we redelijk hoog zaten kon je het niet zo goed zien, maar het was toch wel leuk. Toen we terugliepen stond er nog iemand naar een turtle te kijken, die ik dus ook nog gezien heb! Vanaf Indian Heads was het de langste rit, zo'n 2 uur, naar wat wel het hoogtepunt van Fraser Island wordt genoemd: Lake McKenzie. En het was mooi. Wit zand, blauw water dat donkerder werd waar het dieper was. Daar hebben we gelunchd en gezwommen. Heerlijk zwemmen, na al dat zoute water is zoet water best fijn. Dat was Fraser Island alweer, na lk Mckenzie gingen we terug naar de boot, terug naar het vaste land en terug naar het hostel. Daar aangekomen moest de hele auto uitgepakt worden en alle kampeerspullen gecheckt, zodat we onze borg terug konden krijgen. Gelukkig waren we compleet en kregen we inderdaad de hele borg terug. We kregen een nieuwe kamer voor de komende nacht in het hostel. Het was inmiddels een uur of 4 of 5, dus we hadden nog een flink stuk dag over. In dit dagdeel hadden we een bijzondere ontmoeting, met een aboriginal: Owen. Hoe het precies ging weet ik niet meer, maar in ieder geval vertelde hij ons dat toen hij ons voor het eerst zag (voor fraser island) al wist dat we elkaar zouden ontmoeten. Hij vertelde over telepathie en toekomst voorspellen en aboriginals. Hij was ook nog kok in het restaurant/bar bij het hostel, en toen kregen we een gratis maaltijd:). Na het eten hebben we de rest van de avond ook samen doorgebracht, terwijl hij veel vertelde en wij vooral luisterden. Owen kon ook door in iemands ogen te kijken heel veel over die persoon vertellen. Dat deed hij bij mij (met toestemming) en er klopte zoveel van, dat was heel indrukwekkend. De volgende dag, de dag dat we 's avonds naar Airlie Beach gingen met de bus, heeft hij een uitgebreid ontbijt voor ons gemaakt. Daarna zijn we nog naar het strand geweest, wat wel gezellig was. Hij was alleen nu een beetje overdreven met zeggen hoe bijzonder we waren en hoe bijzonder alles was, maar misschien is dat gewoon doordat we uit zo volkomen verschillende culturen komen. In ieder geval was het een hele bijzondere ontmoeting, al leek het later iets minder oprecht dan eerst. 'S avonds voor we de bus namen hebben we rijst gegeten, we hadden namelijk een kilo rijst gekocht... En toen mochten we dus weer in de bus, voor bijna 13 uur!! En geloof me, dat is lang, zeker als je misselijk bent. Helaas was ik misselijk deze busrit, en met een prettige hoofdpijn erbij opgeteld was dit absoluut de fijnste busreis ooit (iemand het sarcasme nog gemist? dan bij dezen: het was sarcastisch:P)


Ik geloof dat het weer een beetje een lange blog is, dus in de volgende blog vertel ik over Airlie Beach en onze zeiltocht door de Whitsunday's.

p.s. ik ga echt binnenkort weer foto's plaatsen, maar dan moet ik even tijd hebben, Roos heeft al wel foto's, dus daar kan je ook kijken.