Holiday in Broome

Hallo lezers
Iedereen die nog steeds trouw mijn blogs leest: dankjewel! Dat zorgt voor de inspiratie om door te gaan, al vind ik het ook gewoon heel leuk om alles op te schrijven, voor als ik later groot ben! Ik was gebleven in Broome, waar we na een hele gave tour door Western Australia op woensdag 16 juni aankwamen. Aangezien de meesten van onze groep in hetzelfde hostel sliepen, was die avond nog niet het echte afscheid. Sterker nog, we ontmoetten iemand van de eerste helft van de tour, en later nog iemand anders en de gids:O. Daardoor was de week in Broome heel gaaf, voor het eerst in een hostel (zonder officiele tour) met een aantal bekenden zodat het supergezellig was. Alleen jammer dat langzamerhand iedereen weg ging, naar Darwin, Sydney, huis, of waar dan ook heen. In ieder geval, dit was onze tijd in Broome:

Donderdagochtend zijn we eerst naar het strand geweest. We zaten namelijk in een hostel een paar honderd meter bij het beroemde Cable Beach vandaan, dus daar moesten we heen. Daarna met de shuttlebus naar de stad, waar we nog een oude bekende tegenkwamen: Esmee, een Nederlands meisje dat in het hostel in Perth bij ons op de kamer (in het bed boven mij) sliep. Verder voor het eerst sinds Perth bij de McDonald een ijsje gehaald, Broome is serieus de enige stad tussen Darwin en Perth met een McDonald:O:O. Terug naar het hostel om te eten en ’s avonds weer naar de stad om in de open-lucht-bioscoop ‘the girl with the dragon tattoo’ te zien. Wel een beetje koud ’s avonds, maar wel heel gaaf (de film zelf sprak me niet zo aan, maar de bioscoop wel). En natuurlijk lekgeprikt door muggen, maar dat hoort erbij. Met de taxi (ja, we doen maar luxe aangezien de bus maar tot 7 uur rijdt) terug naar het hostel, waar ik nog even hoorde dat Anneke geslaagd was voordat ik naar bed ging.
Vrijdagochtend de dag weer begonnen met een stukje hardlopen, helaas wat later dan gepland zodat het al lekker warm was. Daarna zijn we met Kelly en Duitse Eva (vande eerste helft van de tour) naar het strand geweest, heerlijk zwemmen, opdrogen, in de schaduw zitten en weer teruglopen naar het hostel. Het hostel had ook een zwembad, waar we dus maar even gebruik van hebben gemaakt. Aan het eind van de middag zijn we voor het eerst naar het vliegveld geweest. Het vliegveld ligt heel dicht bij de stad, zodat de vliegtuigen echt superlaag overvliegen. We gingen naar het vliegveld om Eva uit te zwaaien. Na een emotioneel afscheid en de bevestiging van het plan te meeten over een paar maanden gingen we naar de stad om boodschappen te doen. Na de boodschappen ging de rest nog een keer naar de film, maar daar had ik geen zin in. Ik had zin om terug te lopen. Van de stad naar het hostel was namelijk zo’n 5km en dat deden we steeds met de (shuttle)bus en het leek me leuk om dat eens te lopen. ‘De rest’ vond dat niet zo’n goed idee omdat het al donker was, maar dat vond ik onzin omdat het pas 7 uur is en er lantarenpalen zijn. Maar goed, om ze een plezier te doen liep ik naar de bushalte, maar ‘helaas’ was de laatste bus net weg, balen! De wandeling terug was heerlijk, het eerste stuk had ik gezelschap van een vader en zoon, wat wel gezellig was. Daarna een heel stuk alleen gelopen, onder de sterren, supergaaf! Het laatste stuk liep ik met een ouder koppel mee, die net uit Darwin kwamen en me dus erg goed konden informeren over wat te doen daar. En, misschien wel het leukste deel, onderweg vond ik een mobiele telefoon, daarover later meer...
Zaterdag zijn we vroeg opgestaan om met de eerste bus mee te gaan. Die bracht ons namelijk naar Gantheaume Point, waar een absoluut-niet-indrukwekkende vuurtoren stond en, belangrijker, waarvandaan je over het strand terug kon lopen naar Cable Beach. Een mooi, en iets langer dan verwachtte, ochtendwandeling later waren we terug in het hostel voor ontbijt. De rest van de dag hebben we weinig uitgevoerd, het is tijd om vakantie te vieren!
Zondagochtend ben ik in mn eentje de dag begonnen met hardlopen, aangezien Kelly zich niet lekker voelde. Een ochtendrun naar het strand, dat nog helemaal leeg was. Voor Nederlandse begrippen is het strand hier trouwens altijd rustig, maar voor ons was dit toch een druk strand, na de andere stranden aan de westkust. Toen ik terugkwam was er nog niemand op, dus besloot ik de buurt door te lopen op zoek naar een brievenbus, ik had wat kaartjes te posten. Helaas, drie kwartier later nog steeds geen gevonden en dat was wel lang genoeg. Het was trouwens wel een leuke ochtendwandeling, maar het begon warm te worden. Na te hebben ontbeten zijn we naar het strand gegaan, met Kolja, Kelly, Roos, Gil en ik. Na wat problemen met mn bikini (die gelukkig zeer professioneel opgelost werden) konden we de zee in. Even tussendoor, een van de middagen waarop we ’s morgens op het strand waren geweest was er een krokodil geweest, gelukkig was het strand de volgende dag weer open. Toen we er daarna weer waren was elke luchtbubbel een potentiele krokodil, dus dat was best wel grappig. We hebben het allemaal overleefd, behalve Kelly’s zonnebril, die door de zee meegenomen is. Ik heb trouwens nog steeds geen krokodillen gezien, maar wel een slang (een bruine slang, die redelijk gevaarlijk schijnt te zijn:P). ’S Middags vertrok Kelly’s vliegtuig terug naar Perth. Dat was wel heel vreemd, na bijna drie weken samen te hebben gereisd ging ze opeens weg, zij komt zeker ook naar de reunie...
Maandag heb ik maar eens weer uitgeslapen, maar liefst tot een uur of 9! Deze dag zou ik een hoop rijker eindigen dan ik hem begon, maar dat wist ik nog niet... We gingen naar de stad vandaag, Roos had van alles nodig (niks gevonden) en ik had nog steeds die mobiel. Die heb ik naar de vvv gebracht, compleet met waar ik hem gevonden had en wanneer. Daarna even achter internet gezeten en een ijsje gehaald. En toen gebeurde het: Roos zag hem het eerst, de advertentie van iemand die zn mobiel kwijt was. En wat het nog beter maakte, hij/zij had er AU$250,- voor over hem terug te krijgen!:D. Dus ik maar even gebeld om te vertellen dat ik hem gevonden had en naar de vvv gebracht had. Helaas noemde ze de beloning niet meer. Maar nadat ik had neergelegd bedacht ik dat ik vergeten was te vertellen dat de batterij er niet inzat, dus dat ze misschien wouden weten waar hij gevonden was. Dus toch zelf ook maar naar de vvv gelopen (oke, ik geef toe dat ik heel stiekem toch ook nog wel een beetje op die beloning hoopte) en daar op ze gewacht. En ze kwamen hun telefoon ophalen, ik vertellen van de batterij en zij me toch nog AU$250 geven... Ik superblij natuurlijk, al was het wel heel erg veel geld voor een telefoon, maar ja, als zij het kunnen missen... Dus nu gaan we onze laatste nacht in Australie luxe doorbrengen: in een nog nader te bepalen hotel:D:D. Zo zie je maar, als je je eigen zin doet komt daar alleen maar goeds van:). We waren net op tijd terug in het hostel om naar het strand te lopen voor zonsondergang. Dat hadden we namelijk nog niet eerder gedaan, dus nu was het hoog tijd. We bleken niet bepaald de enigen met dat idee, maar het strand is groot genoeg voor iedereen:). Wat mooie zonsondergangsfoto’s gemaakt en op de weg terug realiseerde ik me hoe snel je je aanpast aan de nieuwe werkelijkheid: geen van ons keek vreemd op toen er drie keer een stoet kamelen langs liep. Broome is namelijk een stad die bekend staat om zn kamelen en een rit met zonsondergang is natuurlijk het toppunt van luxe.
Dinsdagochtend was alweer de laatste ochtend in Broome, dus we moesten uitchecken. Daarna naar het strand geweest, maar helaas had ik er niet aan gedacht mn bikini uit mn tas te laten dus kon ik niet zwemmen. De rest van de dag hebben we in het hostel doorgebracht. Een paar uur voor wij weggingen ging Gil al weg, dus daar nog afscheid van genomen. En toen was het moment gekomen, de shuttlebus naar het vliegveld(je) en inchecken, wachten, boarden, vliegen, landen. We waren in Darwin, ons laatste station, het begin van het einde, de laatste drie weken gaan nu in! Vanwege het tijdsverschil was het al 9 uur toen we landen, dus tegen de tijd dat we in het centrum aankwamen en ingechekt waren, was het al half 11. Dat weerhield ons er niet van even Darwin in te lopen en een ijsje te halen. Voor ons gevoel was het immers 1,5 uur vroeger! Daarna toch maar naar bed gegaan, je moet je immers zo snel mogelijk aanpassen aan het nieuwe ritme. De volgende ochtend werden we opgepikt door een vriend van onze nieuwe wwoofhost: de komende twee weken gingen we weer wwoofen. Dat is waar we nu zijn, nog tot woensdag, dus hoe het hier is vertel ik in een volgende blog. Ik geloof dat deze blog toch weer een beetje lang geworden is, maar dat is echt, heus en eerlijk per ongeluk gegaan. Foto’s komen binnenkort, ik verwacht dinsdag maar je weet het natuurlijk nooit zeker...

By mates, lots of love from Down Under!