Het leven in Griffith

Heej mensen!

Het is al weer even geleden sinds de vorige blog, maar ik heb dan ook niet zo heel veel beleefd. De meeste tijd in de afgelopen weken heb ik doorgebracht met slapen, eten, eten maken, lezen, werken en rondhangen. Op dinsdag- en donderdagavond rijdt er een busje naar de stad, dus dan gingen wij mee. Deels omdat je dan boodschappen kan doen zonder dat je met alle boodschappen terug moet lopen, op donderdag ook om naar de bieb te gaan, en verder omdat je dan een avondvulling hebt.

Het hostel waar we de afgelopen maand hebben geslapen (dat is dus echt zo ontzettend lang op 1 plek!!) is heel leuk. Het is niet zo hostelachtig, want er is heel veel buitenruimte bij (met hangmatten) en je hebt slaapkamers die echt kamer en niet zaal zijn, omdat ze maar 3-persoons zijn. Zoals ik al verteld had sliep ik eerst met 2 fransen op een kamer, maar na 2 weken kregen roos en ik samen een andere kamer. De eerste nacht samen met een duitser, maar daarna alleen met zn tweeen, en dat is best wel even luxe (al is een slaapzaal echt niet heel erg). Het enige nadeel is dat er naast ons 2 duitsers zitten die smorgens heel vroeg beginnen, om een uur of 6 staan ze op, en die absoluut niet de moeite nemen om zacht te praten, niet te stampen, of niet al te hard met de deuren te slaan. Uitslapen tot 7 uur is me dan ook nog niet al te vaak gelukt. De meeste mensen zijn wel leuk, alleen zijn is er een gigantisch duitsers-overschot: je hoort overal duits om je heen, en bijna de helft van iedereen in het hostel is duits. Op de tweede plek komen de fransen en chilenen en wij zijn de enige twee nederlanders. Dat is wel fijn, want dan is het dus niet steeds dat iedereen klaagt over nederlanders, haha! Al met al is het een leuk hostel, dat zal ik nog missen.

Het werk zal ik niet missen. Het was best te doen voor een paar weken (precies 3 uiteindelijk), maar nu ben ik er ook wel weer zat van. Gelukkig was het wel afwisselend, met zowel meloenen als sinaasappels. De meloenen zijn groot en moeten in dozen, en de sinaasappels zijn klein en moeten in dozen. En sinaasappels moeten gesorteerd, zodat de slechten eruit zijn. Als je dan sinaasappels aan het sorteren bent, sta je met zn tweeen in een kamertje, ieder aan een kant van de lopende banden, en dan gooi je de slechte sinaasappels van de lopende band voor je naar de middelste lopende band. Af en toe komt Elsie, de moeder van de eigenaars, het is een familiebedrijf, kijken en zeggen dat je er teveel of te weinig uitgooit. De sinaasappels zijn wel leuk voor de afwisseling, maar het is wel een beetje slecht voor je rug, aangezien die lopende band net niet een perfecte hoogte heeft... En de tijd kruipt echt op zn allerlangzaamst voorbij, maar dat doet ie ook bij de meloenen, dus dat maakt niet uit. De meloenen zijn ook wel leuk, want dan sta je in ieder geval niet de hele tijd (2 uur achter elkaar) op een plek, maar loop je ook nog heen en weer om een doos te pakken. Als ik geluk had mocht ik bij de meloenen ook wel iets anders doen af en toe, bijvoorbeeld dozen vouwen, grote meloenen in een bin (grote bak) doen of wat er dan nog maar gedaan moest worden. Wat wel vervelend aan meloenen inpakken is, is dat ze eigenlijk altijd een tussenformaat hebben. Meloenen worden bij ons namelijk per 6, 7, 8, 9, 12, 15, 18 of 24 verpakt. De kleintjes (12, 15, 18 en 24) zijn zowiezo vervelend, dus die probeerde ik zoveel mogelijk te mijden. De groten waren dus meestal te groot voor de ene en te klein voor de andere... Degenen die ze inpakken (de girls) doen niet zelf de doos dicht. Je schuift je doos dan namelijk op een lopende band en dan komt hij bij de boys, die hem dichtdoen en op de goede stapel zetten. Zij controleren dus ook of de doos wel goed is, en niet te vol of te los is. Als dat wel zo is, zetten ze hem opzij en moet ie vervangen worden. Als dat te vaak gebeurd (altijd dus) dan zegt Nga (een soort van manager) tegen ons wat we fout doen, dus bijvoorbeeld dat we de 7's niet te groot mogen maken. Afgelopen dinsdag was het wel grappig, toen werden we tegen het eind van de dag naar een doos geroepen. Daar zaten 5 meloenen van formaat 6 in, en 2 kleintjes, en ze waren echt heel boos! Het sloeg echt zo nergens op, was duidelijk een grapje en Elsie en Nga waren echt boos. De volgende ochtend begon Nga met de 2 duitsers erop aanspreken en dat dat echt niet weer mocht enzo. Zij hadden het inderdaad ook gedaan en gingen nog helemaal officieel hun excuses aanbieden, echt zo overdreven! Nou ja, al met al was het een hele ervaring om in zo'n echt bedrijf te werken, en nu kunnen we weer verder reizen!

Dit weekend gaan we misschien nog op de paasfair werken, maar dat is nog steeds niet zeker. Zondagnacht reizen we naar de blue mountains, waar we een walkabout (wandeltour van de hele dag met een aboriginalgids) gaan doen, en daarna hebben we nog ontzettend veel leuke plannen, maar daarover te zijner tijd meer.

Dat was het wel weer, binnenkort komt er vast wel weer een update, dus tot de volgende keer!