Langmusi

Hallo daar in het Westen!

Hier weer een update vanuit China. We hebben hier weer een paar fantastische dagen achter de rug. We doen zoveel, dat ik bijna niet kan geloven dat ik pas anderhalve week op reis ben. Ik ben er al aardig aan gewend dat er bijna geen westerse mensen rondlopen. Er wordt hier weinig engels gepraat, maar er is bijna altijd wel iemand die een paar engelse woorden kent, en anders hebben we altijd nog het point-it boekje waarin je dingen kan aanwijzen. Mensen zijn heel behulpzaam hier, ze doen echt moeite om je te helpen, of uit te zoeken wat je probleem is. We koken niet zelf, uit eten is goedkoop en er zijn meestal geen kookmogelijkheden is de hostels. We halen meestal ook ongeveer per dag eten, ontbijt en lunch bij marktkraampjes of soms in een supermarktje.

Op dit moment zit ik een cafe in Langmusi. Langmusi is een dorp, aan de rand van de Himalaya op 3300m hoogte. Bijzonder is dat er heel hard gebouwd wordt hier. Het lijkt echt of dit dorp zo uit de grond gestampt wordt, als je over een jaar hier weer komt dat het minstens twee keer zo groot is. Langmusi is een tibetaans dorpje. De mensen zien er hier ook heel anders uit dan in Chengdu. Ook lopen er heel veel monniken rond, er zit een klooster vlakbij. De omgeving is echt heel erg mooi! De middag dat we hier aankwamen, hebben we een wandeling door een kloof gemaakt. Echt ongelooflijk zo mooi als het is, heel groen, veel mooie bloemen, stroompjes en hier en daar rotsen.

De volgende ochtend gingen we op pad, zijn we begonnen aan onze tweedaagse paardrijtocht. Na een korte les voor Selma, die nog nooit gereden had, was het zover. We kregen ieder een paard toegewezen de gids ging met ons mee. Toevallig waren er die dag paardenraces, die twee keer per jaar waren, en daar gingen we ook kijken. De rit voerde door een prachtig landschap, gevuld met groene bergen, bergstroompjes, yaks, schapen, tenten en heel veel mooie bloemen. Onze eerste stop was bij een tibetaanse vrouw, die een lunch voor ons maakte. Tibetaanse tenten zijn heel eenvoudig: ze zijn vierkant, hebben geen bodemzijl. Ongeveer de helft van de ruimte is opgehoogd en bedekt met een paar dekens, het slaapgedeelte. In het midden staat een eenvoudige kachel op yak-mest, waarop gekookt wordt. De rest van de spullen staan langs de rand van de tent. Na de lunch reden we verder naar de plek van de races. We waren ruim op tijd, dus konden nog rustig even rondkijken. De paarden werden vastgezet aan een hoge graspluk...

De races zagen er ongeveer zo uit: op een redelijk vlak deel was met vlaggetjes een rondje uitgezet van 1000m. Daarbinnen stonden een heleboel tibetanen met hun paarden. Ze stonden daar vooral een beetje te kletsen, liepen rond, reden op een scootertje nog een keer naar boven om iets op te halen. Vervolgens gingen ze in groepen van tien om het hardst rond de vlaggetjes. De meeste races waren drie rondjes, in galop, zonder zadel. Het was echt heel gaaf om te zien! Helaas was het ook erg koud, en was de raad om twee vesten en een jas mee te nemen niet voor niks. Na de races nam de gids ons mee naar een tent, waar we konden eten samen met een heleboel tibetaanse mannen. Sowieso waren we daar de enige vrouwen, waarschijnlijk waren de tibetaanse vrouwen op de kinderen en het vee aan het passen. Toen we weer uit de tent kwamen, was het ook een beetje gaan regenen en was het dus behoorlijk koud.

Het laatste stuk dat we de eerste dag reden was naar onze overnachtplaats, bij een tibetaans gezin. Eerst dachten we dat het bij de gids thuis was, maar dat bleek toch niet zo te zijn. Hier mochten we nog een beetje helpen met de yaks terugdrijven, en kijken hoe ze voor de naxht vastgebonden werden. Heel typisch is dat de vrouwen bijna alles doen. Bij dit gezin kregen we ook ons avondeten, waarna de slaapplekken in orde gemaakt werden. De gids, en de gastvrouw, deden er alles aan het ons naar de zin te maken, en te voorkomen dat we het koud zouden krijgen. Dat laatste is trouwens zeker gelukt: in mijn slaapzak op drie extra dekens en onder nog eens drie of vier dekens had ik het behoorlijk warm!

De volgende ochtend was het heel mistig en werd het plan om een berg te beklimmen uitgesteld. Nadat we nog een poosje gekeken hadden bij het melken van de yaks, en het zelf even geprobeerd hadden, gingen we weer te paard. Toen de mist optrok, werd het ook weer warmer. Op deze hoogte merk je enorm het effect van de zon, zodra die schijnt wordt het warm, anders is het koud! Na een klein stukje kwamen we bij een groepje mensen dat een driedaagse tocht deed en met z’n allen gingen we hier dan toch een berg beklimmen. Overigens was de omgeving nog steeds heeel erg mooi, maar als ik dat elke keer vertel, wordt dit verhaal wel heel lang. Het laatste stuk van de rit nam de gids een merrie en een jong paard mee, die moesten ergens afgeleverd worden. Ze liepen gewoon los mee, af en toe moest de gids er even achteraan om te zorgen dat ze doorliepen en ook nog de goede kant op.

Deze toch was echt zo ontzettend, ongelooflijk, onbeschrijfelijk gaaf! Het paard waar ik op mocht rijden was heel lief en leek het naar z’n zin te hebben, was lekker actief en heel fijn te rijden. De gids was leuk, sprak gelukkig een paar (essentiële) woorden engels en deed heel erg zijn best alles goed te regelen en het ons naar de zin te maken. De omgeving was, zoals gezegd, ontzettend mooi en dan zagen we ook nog roofvogels, marmotten en heel veel yaks. Kortom: top!

Onze laatste dag in Langmusi hebben we een berg beklommen en de hele dag rondgewandeld door de bergen. Zo gaaf, zo mooi! We waren met z’n drieën en hebben verder ook vrijwel geen mens gezien. Tel daarbij nog mooi weer en ik denk dat je je kunt voorstellen dat ik het hier best naar mijn zin heb! Morgenochtend vertrekken we weer, op naar Xian!