Rusland per trein

Wow! Na ongeveer 150 uur in de trein (ik kan er een paar uur naast zitten), 7 tijdzones, 5 landen zitten we nu weer in eu-gebied, met dezelfde tijdzone als thuis en nog anderhalve dag Warschau en 1 nacht trein te gaan. Nadat we uit Ulaanbaatar zijn vertrokken, kwamen we na 24 uur trein in Irkutsk aan. Irkutstk is een Russische stad, met enorme, imposante gebouwen en brede wegen, stukjes groen, veel bloemen. Wat ik typisch Russisch vond is dat groteske, ‘made to impress’ en dat werd wel bevestigd. Door eerder beschreven omstandigheden hadden we hier maar één nacht. Deze hebben we doorgebracht bij een Russische dame op leeftijd, die door de jaren heen een beetje engels had geleerd. Ze woont in een klein huisje en heeft dat helemaal volgestouwd met spulletjes, dingetjes, souvenirtjes. Irkutsk was klein genoeg om te voet te verkennen, dus dat hebben we gedaan. Rondwandelen, rivier bekijken, hapje eten en van het zonnetje genieten, zo kwamen we de dag wel door. We zijn nog op zoek geweest naar de kerk van de heilige signalenschilder (sign painter), maar die was verstopt te midden van drukke verkeerswegen, dus dat mysterie hebben we niet kunnen oplossen.

Vervolgens was het tijd voor ons langste stuk in de trein in één keer: tegen de negentig uur door Rusland, dus drie dagen en bijna vier nachten. Om kort te gaan: dat is lang. Gelukkig is treinreizen wel heel erg aangenaam, met een prettig railsritme, bewegingsvrijheid en echte bedden. We deelden onze coupe de hele weg met een Russische dame die geen woord engels sprak (wij geen Russisch), maar toch best gezellig. Het eerste stuk was er ook een Rus, Pjotr, maar die stapte al snel weer uit. Op zich dus een heel fijne treinreis gehad, alleen het was een beetje jammer dat mijn ipad niet wou opladen en dat we dus niks hadden aan de muziek, films en boeken die erop stonden. Gelukkig hadden we in Irkutsk wol gekocht en takken meegenomen, dus konden we dromenvangers maken en ik heb zelfs gevingerhaakt!

Na deze interessante, leuke en langdurige ervaring kwamen we om een uur of vier ’s morgens in Moskou aan. Ook hier werden we van het station opgehaald en naar ons hostel gebracht. Helaas had TiaraTours niet doorgegeven dat we ’s nachts zouden aankomen en was er dus niemand om ons een bed te geven. We gingen dus eerst maar even op de bank verder slapen. Vervolgens konden we ook rustig een douche nemen en ontbijten, maar toen er om tien uur nog niemand was, zijn we eerst maar eens de stad gaan verkennen. We hebben het Kremlin van de buitenkant gezien en een rondje door het centrum gelopen. Toen we terugkwamen in het hostel was er warempel iemand van het hostel aanwezig en wakker, dus konden we inchecken en een bed krijgen, dat we meteen even uitgeprobeerd hebben. Verder hebben we ook in Moskou de Subway van binnen gezien, maar ook origineel Russisch eten geprobeerd, een soort dunne pannenkoekjes. Uiteraard zijn we ook in het Kremlin geweest, waar we een paar kerken gezien hebben (die naar mijn smaak mooier van buiten dan van binnen waren) en van de sfeer en de zon hebben genoten.

Na een paar dagen Moskou, was het weer tijd om in de trein te stappen, waar we weer netjes heengebracht werden. Eenmaal in de trein verbaasde het ons wel een beetje dat we gewone stoelen hadden, terwijl er op ons ticket toch echt ‘bed’ stond. Na enige pogingen om alvast een beetje te slapen, is Jolien het toch maar gaan vragen en bleek dat de bedden gewoon uitgeklapt konden worden, hoe tof! Afijn, we hadden dus weer een lekker bedje, muziekje erbij, er stond ons weer een goede nacht te wachten. Enige minpunt: we moesten een paar grenzen over, met bijbehorende douanes... De eerste grens bleken we achteraf gezien gemist te hebben: we zijn Rusland uit, en Wit-Rusland in, gegaan zonder gecontroleerd of zelfs maar wakker gemaakt te worden. Hier kwamen we pas echt achter toen we onze paspoorten terugkregen op de Wit-Russisch – Poolse grens en de stempeltjes van Wit-Rusland allebei al gegeven waren. Ik had overigens eerder in de nacht wel mensen gehoord, en aan onze deur of die van onze buren horen sleutelen, dus mijn theorie is dat ze ons toen over hebben geslagen. Na een korte poging om alsnog ons Rusland-exit-stempeltje te krijgen (niet gelukt), waren we net op tijd weer aan boord om Polen in te gaan. Hier konden we nog even slapen, voor we in Warschau aankwamen.

Warschau, onze laatste stop voor Utrecht CS, blijkt een hele mooie, ruime stad te zijn met veel parken. Omdat we weinig plannen hadden voor Warschau hebben we eerst een hostel opgezocht. Het duurde even, maar uiteindelijk konden we het druilerige weer verlaten voor het laatste hostel. En wat voor een hostel, echt heel groot! En daar zit ik nu, in de ruime slaapkamer een blog te typen, wellicht de laatste. We hebben ook Warschau te voet kunnen verkennen, gisteren zijn we naar een park geweest en vanmorgen naar het oude stadscentrum en morgenochtend gaan we naar het sciencemuseum, om het af te sluiten. Morgenmiddag gaan we namelijk voor de laatste keer (voorlopig) met z’n tweeën in de trein, de nachttrein naar Utrecht CS!

Misschien dat ik vanuit het mooie Groningen nog een afsluitende blog schrijf, maar anders is dit voorlopig de laatste. Iedereen die me gevolgd heeft, contact gehad heeft, reacties geplaatst heeft of wat dan ook, dankjewel! Ik ben weer een ervaring (een heleboel eigenlijk) en heel veel herinneringen rijker!